Składy      Galeria  zdjęcia       Film-1964       Klimat  muzyczny  zespołu

Wszystko zaczęło sie od Jurka Mondrzyka....
Podczas szkolnej wycieczki do Zakopanego pociągiem z okazji t.zw. Rajdu Leninowskiego, pod wpływem przebojowych, piosenek śpiewanych z akompaniamentem gitary przez Jurka w pociągu i poza (twist again, Dajana...), grupa młodzieży szkolnej postanowiła założyć zespół muzyczny. Skład zespołu zainicjowali: Jerzy Mondrzyk - kornet, gitara, pianino, Eugeniusz Grzesiak - perkusja, Ryszard Binias - klawiota, cyja, Ryszard Szczudłowski - gitara. To Jurkowi zawdzięczam zamiłowanie do grania i poznanie tajników gry na gitarze.

Pierwsze próby zespołu odbywały się w szkole a okazje rocznicowe i szkolne były przyczynkiem do zaprezentowania się na forum publicznym. Pierwsze udziały w imprezach miały miejsce w sali kinowo-teatralnej kombinatu. Działo się to za sprawę znajomości i odpowiednich stosunków z dyrekcją huty instruktora muzycznego zespołu. Pan Lachowicz Edward - instruktor - przygrywać na skrzypcach i był jednocześnie ówczesnym menadżerem zespołu. Dzięki jego osobistemu zaangażowaniu dało się pokonał wiele trudności natury technicznej i organizacyjnej.
     Szkoła nie była miejscem gdzie można by w sposób bezkonfliktowy odbywać próby. Należało znależć inne miejsce.

Rok 1963

         Wcześniejsze granie w zespole dixielandowym w klubie Andrzej Czopik (pn), bracia Podermańscy - Bogdan (kl,sax) i Leszek (dr) w którym śpiewała Diana Barbara Zaremba - "Diana" i dobre kontakty Jurka Mondrzyka (g,tb,pn) z kierownictwem klubu Violinka na os.Młodości 1 sprawiły że, pierwsze, prawdziwe próby muzyczne zaczęły odbywać się w tym klubie - to było właściwe lokum. W międzyczasie skład zespołu powiększył się o kilka osób. W tym klubie, przez prawie cały 1963 rok zespół ćwiczył i grał w składzie Gienio Grzesiak, Jerzy Mondrzyk, Jerzy Konieczny, Ryszard Jakubowski, Stefan Rzytki, Eugeniusz Jakubowski, Ryszard Binias, Ryszard Szczudłowski.

     Stefan Rzytki, Eugeniusz Jakubowski i Ryszard Jakubowski - spędzając po nocach czas z radiem Luxembourg (UK) - układali polskie słowa do piosenek Beatlesów, rozpracowywali głosy, pracowali nad aranżacją. Mrówcza praca. Do dyspozycji było zawsze nagranie w szczególności tego radia lub spóźnione nagrania z pocztówek dźwiękowych. Wszystko zdobywało się na wszelkie, możliwe sposoby.
Napisane, polskie teksty do piosenek bardzo ładnie, fonetycznie kojarzyły się z wersją anglo-języczną. Były tym samym łatwo przyswajalne przez słuchaczy, fanów.

     Przez pewien okres czasu grupie towarzyszył artysta plastyk Bogdan Wels akompaniując na największym instrumencie - kontrabasie. Pełnią on również rolę klubowego instruktora muzycznego.
Wielomiesięczny trening umożliwiły przygrywanie do sobotnich zabaw lub jak mówiono: fajfów, ubawów - dla klubowej młodzieży. Okres 1963/1964 to czas tworzenia repertuaru i muzycznego zgrywania zespołu.

         Zespół - zafascynowany stylem i muzyką - zmierzał powoli do formacji instrumentalnej; 3 gitary + perkusja - na wzór angielskiej grupy gitarowej  The Shadows  . Ambicją zespołu było - grał jak ta grupa i grał jej repertuar.
Upodobanie do stylu gry, czystego brzmienia  The Shadows   inspirowało do pracy zespół. Dla wokalistów inspiracją były piosenki-przeboje różnych wykonawców w szczególności The Beatles.. wysłuchane na modnym wówczas radiu Luxemburg. Prezentowano w nim codziennie listę przebojów. Przeboje można było też zdobyć z pocztówek dźwiękowych ze studia na ulicy Grodzkiej.

         Repertuar zespołu i styl gry oparte były na wymienionych wcześniej angielskich grupach. Grało się na czym się miało a możliwości zdobycia prawdziwego sprzętu były mizerne. Początkowo grałem na "Fenderze Fifce" posiadającej gryf z czeskiej gitary Jurka Mondrzyka później na prawdziwej, czeskiej Jolanie Star. W niedługim czasie wszyscy posiadali instrumenty czeskie: Jolany, Futuramy czy Graciozy.

Równolegle, w klubie Violinka działały zespoły:  Biała Gwiazda   i   Ametysty   z którymi na zmianę graliśmy na wieczorkach dla młodzieży. Przez cały okres pracy dla utworzonego składu instrumentalnego dokuczliwym problemem był brak odpowiedniej aparatury.
Zespół korzystał z wzmacniacza centralnego z konstrukcją stelarzową, znajdującego się w biurze u kierownika klubu na I piętrze, a dźwięk wydobywał się z głośników (t.zw. kołchoźników) rozmieszczonych na sali. Pamiętam że lampy zaczęły już świecić na niebiesko a mocy ciągle było mało...

         Przyszedł czas w którym kierownictwu klubu nie spodobały się długie włosy i znudziło się grupowe miauczenie, zawodzenie i.. fryzury. W efekcie zespół dostał od kierownictwa klubu ultimatum: albo zmienić fryzury albo...

         Przez pewien czas nie było lokum, sprzętu i perspektyw.. Nastąpił czas spotkań domowych, towarzyskich i tęsknota do dalszego grania. Było takie miejsce na Alei Róż - w pobliżu miejsca zamieszkania członków zespołu - gdzie na ławkach podśpiewywano, ćwiczono głosy ku uciesze własnej i tych, którzy obok przechodzili.. W drodze powrotnej z ostatniej próby w klubie Violinka Gienek Jakubowski zaproponował aby nadał zespołowi nazwę adekwatną do sytuacji w jakiej znalazł się zespół czyli Bezdomni. Wtedy nie było ani bezdomnych ani bezrobotnych więc.... okazywanie bezdomności w sposób oficjalny nie bylo mile przyjmowane przez t.zw czynniki czy kierownictwo klubu. Część grupy pozostała we Violi i przyjęła nazwę  Bezdomni  - od lektury szkolnej - kontynuując dalszą działalność muzyczną. Ze względu na utarczki z kierownictwm klubu o nazwę pozostająca grupa - Bezdomni - po pewnym czasie zmieniła nazwę na  Wiślanie  wielokrotnie też zmieniając w późniejszym czasie skład osobowy.

1964/1965

         Od późnej wiosny 1964r., przez kilka miesięcy, zespół Czarne Diamenty grał na wieczorkach tanecznych dla młodzieży w ZPiT w miejsce Czarnych Kotów, które się rozwiązały. Dla nas (Bezdomni) los stał się łaskawszy dopiero pod koniec 1964r. Grupa w składzie Gienio Grzesiak, Jerzy Konieczny, Ryszard Jakubowski, Stefan Rzytki, Eugeniusz Jakubowski, Ryszard Binias, Ryszard Szczudłowski

znalazła lokum w ZDK i miała możliwość korzystania ze sprzętu na którym grał zespół  Czarne Koty . Zaczęły sie próby w słynnej sali 28, w której także ćwiczyli artysci estrady piosenki pod kierownictwem Tadeusza Koćmy. Słynnej bo zawsze - mimo zgody kierownictwa - były pertraktacje z portierem o otrzymanie do niej klucza. Miał on własny, "demokratyczny" stosunek do prezentowanych przez nas form muzycznych..
Zaczęły się też występy w hali sportowo-widowiskowej, występy w Zakopanem, na tarasie schroniska pod Trzema Koronami, w Bukowinie Tatrzańskiej, w chacie góralskiej w sali kinowo teatralnej. Powoli zaczęły się sukcesy. Były grania na imprezech, rocznicach, wieczorkach tanecznych w sali "Zespołu Pieśni i Tańca", na przemian z grupą   Czarne Koty.

    Ryszardy to w latach 60' w Krakowie - Nowej Hucie najdłużej grający gitarowy zespół muzyczny ale nie jedyny.  Wcześniej, przed rokiem 1963 w Ognisku Młodych na os.Młodości ( Klub Violinka) grały zespoły   Biała Gwiazda.   i  Ametysty.   W ZDK im.Lenina na wieczorkach w dużej sali Zespołu Pieśni i Tańca grał zespół Kon-Tiki, poźniej Czarne Koty, w tak zwanym THM zespół  Czarne Diamenty  późniejsze   Popioły   i Nikt Nic Nie Wie . a w Zakładach Tytoniowych w Czyżynach zespół  Zefiry   i w klubie Violinka na os.Młodości zespół   Bezdomni, późniejsi  Wiślanie   oraz  Big5   i  Ab Ovo .

     Wspomnę także o zespołach co do których mam mało informacji, jednak tworzyły muzyczny klimat beat'u w latach 60' w Krakowie. Były to: Poganie, Słowianie  Bezimienni   ( jest od 2017 ),  Krakusy  ( jest od 2006 ) .... Jestem przekonany, że uda mi się dotrzeć do dalszych źródeł i przyjaciół z tamtych lat co umożliwi systematyczną aktualizację strony.

  Posłuchaj   muzyki    którą   grał   zespół     Ryszardy